Prawie każdy, kto prowadzi działalność gospodarczą, zaopatruje swoje biuro w produkty takie jak herbata, kawa, mleko czy cukier do użytku wewnętrznego dla pracowników. Ta kwestia może być jednak problematyczna, a nie prawidłowo zakwalifikowane wydatki na zakup mogą okazać się błędem.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu, jest koszt, który został poniesiony w celu pomnożenia przychodów, ich zabezpieczenia lub zachowania. Oczywiście z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej samej ustawy.
W myśl artykułu 23 kosztem uzyskania przychodu nie jest:
• wydatek na reprezentację,
W myśl artykułu 23 kosztem uzyskania przychodu nie jest:
• koszt odsetek z tytułu przekroczenia terminu spłaty zobowiązań podatkowych i budżetowych,
W myśl artykułu 23 kosztem uzyskania przychodu nie jest:
• wydatek na spłatę rat,
W myśl artykułu 23 kosztem uzyskania przychodu nie jest:
• odpis amortyzacyjny, którego wartość jest większa niż 150.000 zł w przypadku samochodów osobowych,
W myśl artykułu 23 kosztem uzyskania przychodu nie jest:
• AC pojazdu osobowego
W związku z tym koszt uzyskania przychodu to każdy koszt (oprócz tych wymienionych w art. 23), który pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętym przychodem. Co najważniejsze, obowiązek wskazania tej relacji jest obowiązkiem podatnika, który musi je należycie udokumentować. Nieprawidłowa klasyfikacja wydatku będzie miała określone skutki podatkowe i prawne.
Według ustawy, która została wymieniona wyżej, koszt uzyskania przychodu to każdy wydatek, który można racjonalnie połączyć z prowadzoną działalnością. Co należy podkreślić art. 23 ustawy, nie wyklucza zakupów artykuły spożywczych na potrzeby pracowników, a więc dobre uzasadnienie zakupów oraz związek z prowadzoną działalnością jest podstawą do zakwalifikowania takiego kosztu.
Woda, kawa i herbata to nie koszt reprezentacyjny.
Koszty, które przedsiębiorca poniósł na zakup produktów spożywczych, nie należy zaliczać jako produktów przeznaczonych na rzecz pracowników lub klientów. Oznacza, że nie mogą one być zaliczone do kosztów reprezentacji. Jest to bardzo ważne, gdyż zgodnie z art. 23, koszty ponoszone na aspekty reprezentacyjne nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Poniesienie przez pracodawcę koszty na artykuły spożywcze można jednak zaklasyfikować jako wydatki, które podnoszą wydajność oraz wpływają na zadowolenie i efektywność pracowników, więc bezpośrednio wpływają na uzyskiwanie przez przedsiębiorcę przychodu.
Dodatkowo zakwalifikowanie zakupów spożywczych jako kosztu uzyskania przychodu może być rozpatrywane jako zapewnienie pracownikom zdatnej wody do picia bądź innych napojów z czasie pracy, co jest zgodne z kodeksem pracy.
Ekspert Akademii MDDP
Bądź na bieżąco!
Koszty uzyskania przychodu – bieżące problemy i zmiany »