Korekty dochodowości nie można ująć w kosztach uzyskania przychodów

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, jeżeli Spółka nie posiada potwierdzenia przez Ministra Finansów w trybie Działu IIa Ordynacji podatkowej prawidłowości dokonywanych korekt kosztów, powodujących możliwość ich powiększenia lub też korekty te nie spełniają przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 updop – korekty te nie podlegają uznaniu za koszty uzyskania przychodów. Taki wniosek płynie z wydanej przez organ podatkowy interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2017 r. o sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.1170.2016.2.TS.

Z wnioskiem zwróciła się Spółka będąca częścią międzynarodowej korporacji , w której głównym udziałowcem jest spółka prawa czeskiego, która jest również głównym udziałowcem polskiej Spółki. W 2016 r. na skutek analizy rachunkowo-podatkowej przeprowadzonej w Czechach w oparciu o wytyczne czeskich służb podatkowych zasygnalizowano, że dotychczasowy poziom marży stosowany przez Spółkę Y wobec spółek córek jest znacznie niższy, niż wobec odbiorców niezależnych. Dotychczasowa niższa marża przy sprzedażach na rzecz spółek córek w tym Wnioskodawcy, traktowana była jako forma wsparcia, umożliwiająca Grupie pozyskiwanie nowych rynków europejskich. Zdaniem czeskich audytorów, wsparcie takie nie może jednak być czasowo nieograniczone i po osiągnięciu wyznaczonych celów, sprzedaż osobie powiązanej za wyraźnie niższe ceny nie jest już możliwa do obrony na gruncie przepisów prawa czeskiego i wytycznych OECD.  W związku z powyższym spółka matka zamierza podwyższać od 2016 r marże dla wszystkich 11 spółek powiązanych do wysokości takiej jak dla odbiorców niezależnych, przy czym odbywać by się to miało wstecznie, na podstawie półrocznych analiz cen transakcyjnych i wyrównania ich do rynkowego poziomu w drodze faktury korygującej za każde półrocze, przy czym za 2016 r. takie wyrównanie miałoby być dokonane jednorazowo.

Mając na uwadze powyższe Spółka zadała pytanie, czy w wypadku wyrównywania cen transakcyjnych w okres półrocznych niezbędne byłoby odniesienie kosztów z tej korekty do pierwotnych zdarzeń gospodarczych (pierwotnych faktur) i dokonanie korekty wpłaconych przez Spółkę zaliczek na podatek dochodowy w tym okresie, czy też można byłoby zaliczyć taką półroczna korektę w koszty uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia?  

Zdaniem Spółki w wypadku korygowania cen transakcyjnych w okresach półrocznych nie jest wymagane odniesienie tej korekty do pierwotnych zdarzeń gospodarczych (pierwotnych faktur za dostarczony towar) i dokonywanie stosownych korekt w kosztach uzyskania przychodu oraz w wysokości uiszczonej zaliczki za miesiąc, w którym towar którego korekta dotyczy został dostarczony. Zdaniem Spółki można będzie taką korektę ująć jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatków z niej wynikających.

Organ nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki. Zdaniem organu wydatek poniesiony przez Spółkę wynikający z faktury korygującej, czyli skutkujący powstaniem zobowiązania Spółki wobec Spółki Czeskiej, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 updop. Zobowiązanie Spółki do zapłaty na rzecz Spółki Y nie stanowi kosztu, który pozostawałby w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Zdaniem organu nie można racjonalnie powiązać tego wydatku z przychodami Spółki bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Organ podkreślił, że Spółka będzie regulowała zobowiązanie z tytułu korekty na rzecz Spółki Y (tj. spółki z Korporacji), które nie wiąże się transakcjami handlowymi z tym podmiotem. Zatem, nie wiąże się ono z realizacją celu wskazanego przez ustawodawcę, tj. osiągnięcia przychodów podatkowych lub zachowania lub zabezpieczenie źródła przychodów. Organ zwrócił uwagę, że konieczność dokonywania korekt jest skutkiem analizy rachunkowo-podatkowej przeprowadzonej w Czechach w oparciu o wytyczne czeskich służb podatkowych, natomiast nie wykazano, aby ten wydatek w jakikolwiek sposób wpływał na przychody Spółki, przez co Spółka nie jest uprawniona do ujęcia wydatku w kosztach podatkowych.

W cenach transferowych korekty wzajemnych rozliczeń między podmiotami powiązanymi są oczywistością. Rozsądne podejście do tematu podpowiada, że jeżeli w jednej ze spółek z grupy kapitałowej skoryguje w górę przychody wynikające z transakcji z drugą spółką, to ta druga ze spółek ma prawo do korekty (zwiększenia) kosztów. Niestety fiskus zdaje się uważać inaczej. Według organów podatkowych nie można racjonalnie powiązać takiego wydatku (korekty zwiększającej koszty) z przychodami spółki bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jej źródła przychodów.

Organ jednak podkreślił, że odpowiednie kształtowanie polityki cen transakcyjnych nie powodowałoby konieczności dokonywania przedstawionych we wniosku rozliczeń i miałoby bezpośrednie przełożenie na uzyskiwane przychody w związku z działalnością gospodarczą spółki, a tym samym wywoływało inne skutki podatkowe. Dodatkowo organ wskazał, że jeżeli Spółka nie posiada potwierdzenia przez Ministra Rozwoju i Finansów w trybie Działu IIa Ordynacji podatkowej prawidłowości dokonywanych korekt kosztów, powodujących możliwość ich powiększenia, a korekty te nie spełniają przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. – korekty te nie będą podlegały uznaniu za koszty uzyskania przychodów.

Wykładowca Akademii Biznesu MDDP